Pada tahun 2006, satu konspirasi untuk membawa bahan letupan cecair dalam penerbangan dari London ke AS dan Kanada mendorong Pentadbiran Keselamatan Pengangkutan untuk mengenakan had 3 auns ke atas semua bekas cecair dan gel dalam bagasi tangan.
Ini membawa kepada peraturan pembawa 3-1-1 yang kini terkenal dan difitnah secara meluas: setiap penumpang meletakkan bekas 3 auns dalam beg 1 liter.Peraturan 3-1-1 telah dilaksanakan selama 17 tahun.Sejak itu, keselamatan lapangan terbang telah maju dari segi strategik dan teknologi.Perubahan strategik yang paling ketara ialah pengenalan pada 2011 sistem PreCheck berasaskan risiko, yang lebih baik memaklumkan TSA tentang pengembara dan membolehkan mereka mengosongkan pusat pemeriksaan keselamatan lapangan terbang dengan lebih cepat.
TSA sedang menggunakan peranti pemeriksaan tomografi berkomputer (CT) yang boleh memberikan paparan 3D kandungan bagasi yang lebih tepat.
UK telah memutuskan untuk tidak dan sedang mengambil langkah untuk menghapuskan peraturan itu secara berperingkat.Lapangan Terbang London City, yang pertama di UK mengetepikan peraturan itu, sedang mengimbas bagasi tangan dengan peralatan pengimbasan CT yang boleh memeriksa bekas cecair dengan lebih tepat sehingga dua liter, atau kira-kira setengah gelen.Bahan letupan cecair mempunyai ketumpatan yang berbeza daripada air dan boleh dikesan menggunakan peralatan pengimbasan CT.
Buat masa ini, kerajaan UK mengatakan tidak ada insiden keselamatan dengan peralatan imbasan CT.Ia adalah cara yang tidak masuk akal untuk mengukur kejayaan.
Jika mana-mana kumpulan pengganas mahukan bahan letupan cecair melalui pusat pemeriksaan keselamatan lapangan terbang, sebaiknya tunggu sehingga lapangan terbang UK lain masuk dan negara lain mengikutinya dengan membenarkan bekas besar cecair dalam bagasi tangan.Serangan besar-besaran boleh dirancang dengan harapan beberapa jenis bahan letupan cecair akan menembusi sistem keselamatan, menyebabkan huru-hara dan kemusnahan yang meluas.
Kemajuan dalam keselamatan lapangan terbang diperlukan, dan apa yang diperlukan 10 atau 20 tahun yang lalu mungkin tidak lagi diperlukan untuk memastikan sistem penerbangan selamat.
Berita baiknya ialah hampir semua pelancong tidak menimbulkan bahaya kepada sistem penerbangan.Ancaman pengganas seperti mencari jarum dalam timbunan jerami.Kemungkinan pelanggaran keselamatan akibat perubahan dasar dalam jangka pendek adalah sangat rendah.
Satu kelemahan kepada keputusan UK ialah tidak semua penumpang dicipta sama dari segi keselamatan.Kebanyakan mereka memang bagus.Seseorang akan dengan tepat mencadangkan bahawa pada hari tertentu semua pengembara adalah baik hati.Walau bagaimanapun, dasar harus disediakan untuk mengurus bukan sahaja kebanyakan hari, tetapi juga hari luar biasa.Peralatan pemeriksaan CT menyediakan lapisan tetulang untuk mengurangkan risiko dan menyediakan perlindungan yang diperlukan.
Walau bagaimanapun, peranti pemeriksaan CT bukan tanpa batasan.Mereka boleh mempunyai positif palsu yang boleh melambatkan aliran orang di pusat pemeriksaan, atau positif palsu yang boleh membawa kepada pelanggaran keselamatan jika penumpang tersalah anggap.Di Amerika Syarikat, sementara dasar 3-1-1 masih dilaksanakan, kelajuan pengembara yang melalui talian keselamatan telah menjadi perlahan apabila pegawai Pentadbiran Keselamatan Pengangkutan (TSA) menyesuaikan diri dengan peralatan CT baharu.
UK tidak bertindak membabi buta.Ia juga secara aktif mempromosikan pengecaman muka biometrik sebagai cara untuk mengesahkan identiti pengembara.Oleh itu, sekatan ke atas barangan seperti cecair dan gel boleh dilonggarkan jika pengembara mengetahui pihak berkuasa keselamatan mereka.
Melaksanakan perubahan dasar yang serupa di lapangan terbang AS memerlukan TSA untuk mengetahui lebih lanjut tentang penumpang.Ini boleh dicapai dengan dua cara.
Salah satu daripada ini ialah tawaran PraSemak percuma kepada mana-mana pengembara yang ingin melengkapkan pemeriksaan latar belakang yang diperlukan.Pendekatan lain mungkin adalah untuk meningkatkan penggunaan pengesahan biometrik seperti pengecaman muka, yang akan memberikan faedah pengurangan risiko yang serupa.
Penumpang sedemikian dibenarkan mendaftar masuk bagasi mengikut skim 3-1-1.Penumpang yang masih tidak mengetahui tentang TSA masih akan tertakluk kepada peraturan ini.
Sesetengah mungkin berpendapat bahawa pengembara TSA yang dikenali masih boleh membawa bahan letupan cecair melalui pusat pemeriksaan keselamatan dan menyebabkan kecederaan.Ini menyerlahkan mengapa proses yang ketat untuk mengesahkan sama ada mereka pengembara yang dikenali atau menggunakan maklumat biometrik harus menjadi kunci untuk melonggarkan peraturan 3-1-1, memandangkan risiko yang dikaitkan dengan orang sedemikian adalah sangat rendah.Lapisan keselamatan tambahan yang disediakan oleh peralatan pengimejan CT akan mengurangkan baki risiko.
Dalam jangka pendek, tidak.Walau bagaimanapun, pengajaran yang dipelajari ialah tindak balas terhadap ancaman masa lalu perlu disemak secara berkala.
Pematuhan dengan peraturan 3-1-1 memerlukan TSA untuk mengetahui lebih ramai pelumba.Halangan terbesar untuk menggunakan pengecaman muka untuk mencapai matlamat ini ialah kebimbangan privasi, yang telah ditunjukkan oleh sekurang-kurangnya lima senator dengan harapan dapat menghalang penyebarannya.Jika senator ini berjaya, tidak mungkin peraturan 3-1-1 akan ditarik balik untuk semua penumpang.
Perubahan dalam dasar UK mendorong negara lain untuk menyemak dasar kecairan mereka.Persoalannya bukan sama ada dasar baharu diperlukan, tetapi bila dan untuk siapa.
Sheldon H. Jacobson ialah Profesor Sains Komputer di Universiti Illinois di Urbana-Champaign.
Masa siaran: Ogos-04-2023
